خواب دیدم خواب اینکه مرده ام
خواب دیدم خسته و پژمرده ام
روی من خروار ها از خاک بود
وای قبر من چه وحشتناک بود
تا میان گور رفتم دل ، گرفت
قبر کن سنگ لحد را گل گرفت
بالش زیر سرم ، از سنگ بود
غرق وحشت ، سوت و کور و تنگ بود
خسته بودم هیچکس ، یارم نشد
زان میان یک تن خریدارم نشد
هر که آمد پیش ، حرفی ، راند و رفت
سوره حمدی برایم خواند و رفت
نه رفیقی ، نه شفیقی ، نه کسی
ترس بود و وحشت و دلواپسی
ناگهاهان از ره رسیدند دو ملک
تیره شد در پیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا بگو نام تو چیست
آن یکی فریاد زد ، رب تو کیست
در میان عمر خود کن جستجوی
کار های نیک و زشت خود بگو
ما که ماْ موران حی داوریم
اینک تو را سوی جهنم میبریم
دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود
دست و پایم بسته در زنجیر بود
ناگهان الطاف حق آغاز شد
از جنان درهای رحمت باز شد
مردی آمد از تبار آسمان
نور پیشانیش ، فوق کهکشان
بر سرش دستار سبزی بسته بود
نور حق در چهره اش تابیده بود
در قدوم آن نگار مه جبین
پیش پای حضرت عشق آفرین
دو ملک سر را به زیر انداختند
بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتند این زمزمه
آمده اینجا حسین فاطمه ؟
سوی من آمد مرا شرمنده کرد
مهربانانه ، به رویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را
خانه آبادش کنید این بنده را
اینکه اینجا این چنین تنها شده
کام او با تربت من وا شده
مادرش اورا به عشقم زاده است
گریه کرده بعد شیرش داده است
اینکه می بینید در شور است و شین
ذکر لالاییش بوده یا حسین
اسم من راز نیازش بوده است
خاک من مهر نمازش بوده است
اینکه در پیش شما گردیده بد
جسم و جانش بوی روضه میدهد
پرچم من را به دوشش میکشید
پا برهنه در عزایم میدوید
سینه چاک آل طاها بوده است
چای ریز هیئت ما بوده است
بارها لعن امیه کرده است
خویش زا نذر رقیه کرده است
حرمت من را به عالم پاس داشت
ارتباطی تنگ با عباس داشت
نذر عباسم به تن کرده کفن
روز تاسوعا شده سقای من
شاعر میر حسینی
